Vrolijk kerst 2013

Twee weken geleden ben ik naar de begrafenis geweest van Germain. Het heeft mij een beetje stilletjes gemaakt. Germain was de man van Maria en de vader van Ann, Geert, Krist en Koen. Germain en Maria zijn ongeveer op dezelfde dag getrouwd als mijn ouders, want mijn ouders en Germain en Maria hebben elkaar leren kennen toen ze allevier op huwelijksreis waren. Het klikte toen, en het is altijd blijven klikken. Hun vier kinderen waren dan ook ongeveer even oud als ik, mijn zussen en mijn broer. Er was een band, we zaten op dezelfde golflengte.

De begrafenis was dan ook weer een ontmoeting van het vroegere gezinnen. Het was niet alleen een tijd van afscheid nemen, het was ook een moment waarop je voelt wat echt belangrijk is in het leven. Ingenieurs, technici of zakenmensen durven de wereld dan wel eens indelen in harde realiteit en in de "softe kant van het leven". Over die softe kant wordt dan ook soms wat lacherig gedaan.

Bij zo'n momenten valt het mij op dat het meest waardevolle in het leven, die softe kanten zijn. Elkaars aanwezigheid. Als alles goed gaat, of als we gefocust zijn op de projecten op ons werk, verliezen wij we wel eens uit het oog hoe fragiel ons leven is. Het is het resultaat van een wirwar aan wonderlijke dynamische evenwichten.

Deze kerst, kwamen we samen met mijn zussen, mijn broer hun partners en kinderen samen om het gezellig te maken. Het zijn allemaal mensen met hun eigen talenten. Ze hebben allemaal een unieke parel in zich. Ik was blij dat we even tijd hebben kunnen maken voor elkaar. Ik heb er intens van genoten.

Media - #vrtforward & Relevantie van media

Op vrijdagnamiddag 29 november 2013 verzamelden een tweehonderdtal mensen in Studio 3 van de VRT aan de Reyerslaan. Het is een organisatie van VRT Onderzoek en Innovatie en MediaNet Vlaanderen. Het jong & creatief VRT geweld , bracht een stand van zaken. Op een jonge en creatieve manier.



Onder de aanwezigen: mensen van VRT, mensen uit de communicatiesector (begrijp: reclamewereld, social media) en uit de broadcastsector (begrijp: de audiovisual engineers). Fijn om te zien: ook een delegatie van SBS (Vier & Vijf) en Medialaan (de groep rond VTM).

Op deze bijeenkomst ontmoeten televisiemakers meer technische mensen en omgekeerd. Dat is voor mij een van de redenen om er naartoe te gaan. Als wij bij Studiotech technologie leveren, dan weet ik graag waarvoor die dient. Ik wil graag weten hoe wij onze klant (de televisieomroepen) best kunnen helpen, en daarom vind ik het belangrijk om goed aan te voelen waar de prioriteiten liggen en waar ze hun inspiratie halen.

YouTube begint meer op een tv-zender te lijken

De eerste spreker was Erik Van Heeswijk. Hij heeft een uitgebreide ervaring bij de trendsettende Nederlandse publieke omroep VPRO. Hij toonde aan dat YouTube stilaan de focus verlegt van de individuele video naar de playlist.

Wanneer ik een video op YouTube heb gekeken, nodigt YouTube mij uit om minstens één andere video te bekijken. YouTube doet mij voorstellen. Grote content leveranciers kunnen zelf die play lists samenstellen, voor de occasionele uploader gaat YouTube zelf suggesties zoeken. YouTube wil ons zo lang mogelijk op haar website houden. Logisch, want hoe langer je op haar website bent, hoe meer reclame je hebt gezien. Meer reclame zien, betekent meer inkomsten voor YouTube.

Volgens Van Heeswijk is de kleinste eenheid bij YouTube niet langer de videoclip, maar wel de playlist. De tijd die een kijker op YouTube doorbrengt wordt dan ook langer. Op die manier begint YouTube meer op een tv-programma of op een tv-zender te lijken.

Curatie

Van Heeswijk had het ook over curatie. Namelijk het aanbod aan filmpjes op YouTube en andere sites is dermate groot, dat wij als consument dreigen er onze weg niet meer in terug te vinden. Die playlists van YouTube kunnen de consument hierbij helpen.

Hij toonde de VPRO-website. Deze website toont bewust een beperkt aantal filmpjes. Wekelijks wordt die lijst vernieuwd.  Op die manier wil VPRO een leidraad zijn. Op die manier wil VPRO een vaste afspraak maken met de consument.

De rol van een mediabedrijf is niet zozeer zoveel mogelijk filmpjes aanbieden, maar wel een goede en boeiende selectie maken uit het onoverzichtelijk aanbod dat dagelijks op ons afkomt. Met andere woorden, mediabedrijven (zoals VRT, Medialaan, SBS, maar ook: De Persgroep, Sanoma, Corelio, Concentra enz) hebben zeker nog een rol te spelen.

Relavantie van mediabedrijven

Een opgemerkte slide, kwam van Will Hayward. Will Hayward werkt voor Buzzfeed, dat is een sociale nieuwssite. Je vindt er zowel fait divers, maar ook politiek en internationaal nieuws.  Die slide toonde het aantal bezoekers in de UK. Het heeft vijf jaar geduurd vooraleer deze site één miljoen bezoeker had. De grafiek toonde een lijn van 0 tot één miljoen.

In amper zeven maanden heeft diezelfde site het aantal bezoekers doen stijgen van één naar zeven miljoen. Er was dus een duidelijke knik na vijf jaar. Wat is er gebeurd? De afdeling van UK heeft toen een aantal journalisten in dienst genomen.

Dit toont aan dat mediabedrijven zeker nog niet uitgeteld zijn. Over vijf of tien jaar, hebben wij zeker nog journalisten nodig. De Facebook-gebruikers zullen ze niet vervangen.

ditisvandaag.be

Over vijf of tien jaar zullen onze programma's er wel anders uitzien. Bij VRT proberen ze uit te zoeken hoe een documentaire op het internet er zal uitzien. Op televisie is een documentaire een reportage van minstens 15 minuten lang. Op YouTube mogen filmpjes niet langer duren dan 7 minuten. Hoe kan ik dan toch een moeilijk onderwerp uitleggen?

Eigenlijk ook door een soort playlist samen te stellen. Op ditisvandaag.be proberen ze het uit. In plaats van één grote hapklare brok te serveren, kan je kiezen uit een reeks puzzelstukjes. Zo kan je je actief in een onderwerp verdiepen door de puzzelstukjes (filmpjes, infografiek, tweets, gifs...) te bekijken.

Ik merk op dat ik op die manier als consument ook die onderdelen kan bekijken die mij het meest interesseren.

Commercials personaliseren

Commercials personaliseren is voor veel mensen not done. Persoonlijk vind ik het eigenlijk minder storend als ik reclameboodschappen zie die dichter bij mijn leefwereld aansluiten.

Floris Daelemans stelde een win-winsituatie voor: verminder het aantal commercials (we hebben het dan bijvoorbeeld over banners op websites) in ruil voor meer personalisatie. Wanneer ze meer gepersonaliseerd zijn, kun je commercials duurder verkopen, dat is de win voor het mediabedrijf. En de adverteerder wint omdat zijn commercials effectiever zijn. De consument wint omdat hij minder commercials ziet.

Pinterest

Na afloop van de presentaties, had ik een boeiend gesprek met Ezra Eeman. Ezra is journalist bij VTM Nieuws. Onlangs was hij nog twee weken op de Filipijnen. Maar hij denkt bij Medialaan ook na over de nieuwe tools die journalisten nodig hebben.

Ezra heeft, zoals veel journalisten een Twitteraccount. Maar hij zit ook op Pinterest. Dat is een social mediasite waar niet zo veel mensen een account hebben, en eigenlijk heb ik er ook nog nooit echt het nut van begrepen. Maar bij Ezra is dit anders. Hij gebruikt het als een prikbord. Het is bijna een mind map. Hier zie ik voor het eerst hoe je Pinterest op een boeiende manier kan gebruiken. (zie www.pinterest.com/journalismtools)


Voor een volledig verslag van Media Fast Forward zie: innovatie.vrt.be

Dat heet dan gelukkiger zijn: Stoppen met aardig zijn

"Lijdt u nu geen gezichtsverlies?" hoorde ik Ivan De Vadder vragen aan een begin van het eerste interview van De zevende dag vorig zondag. "So what?!" denk ik dan. "Wat een negatieve communicatiestijl!"

Hoe vaak houden mensen zich niet in om anderen niet te ontgoochelen? Hoeveel mensen laten hun leven niet leiden door om anderen te behagen. "Wat zullen ze wel niet denken?" een citaat dat helaas ook in soapseries te horen.

De eerste betekenis van denken is zoiets als "hersens aan het werk zetten." De tweede betekenis is "vermoeden", "de mening toegedaan zijn", zoals in "Ik denk dat zij komt." Hier is de betekenis van denken iets helemaal anders, eerder in de betekenis van beoordelen, of zelfs eerder veroordelen.

Is dat (ver)oordelen nog een restant van de katholieke kerk en al haar wetten en geboden?



Daarom vind ik het dan ook een verademing dat het boek Stop met aardig zijn van Thomas D'Ansembourg aandacht kreeg in het programma 'Friedl', een zomer in boeken', op Radio 1. Schrijver en PEN-Vlaanderen-voorzitter David Van Reybrouck legde op zondag 7 juli 2013 uit aan Friedl' Lesage dat dit werk zijn all time favourite is.

Het lijkt op een zelfhulpboek met grafieken erbij, maar daar moet je doorheen kijken, vindt David Van Reybrouck. De 'boodschap' is dat je beter je eigen waarheid, je eigen noden kunt beschermen zonder agressie. Tussen passief of agressief zijn ligt er een  middenpad.(http://www.cobra.be/cm/cobra/boek/1.1672281)

"Een bekende valkuil: je richt je op de verwachtingen van anderen en bent dus altijd aardig en vriendelijk. Je vergeet wat je zelf wilt; angst en negatieve gevoelens liggen op de loer. Deze negatieve spiraal doorbreek je met de methode van geweldloze communicatie. Je leert te vertrouwen op je eigen gevoelens en behoeften. Zo kun je bepalen wat goed voor je is. Dit geeft duidelijkheid: voor jezelf, je familie en collega s. Zeggen wat je denkt, voelt en nodig hebt maakt je leven gelukkiger." Aldus de website van Standaard Boekhandel. (http://www.standaardboekhandel.be/seo/nl/boeken/psychologie/9789025903138/-/stop-met-aardig-zijn)

Zou de wetenschap uit dit boek niet heel wat mensen gelukkiger en krachtiger kunnen maken?

Media - Een sterke en atypische naamsverandering: Medialaan

De groep rond VTM verandert van naam: Vlaamse Mediamaatschappij (VMMa) wordt in 2014 Medialaan.

Logo Medialaan - (c) Medialaan/VMMa

Oef! Daar zijn wij vanaf. Vé-èm-èm-aa, probeer dat maar eens tien keer na elkaar uit te spreken.

Een naamsverandering doe je niet zomaar. Dat kost immers centen. Enerzijds zijn er de kosten voor nieuw briefpapier, de aanpassing van de logo's in en op gebouwen, nieuwe opdrukken op auto's, de wachtmuziek op de telefooncentrale, enz. Dat loopt al gauw heel snel op.

Bovendien is er een bijkomende kost. Graag wil je dat de nieuwe naam heel gauw een bekende naam wordt. Je wil immers geen klanten verliezen omdat ze je niet meer herkennen in de rekken. Er zijn dus kosten voor communicatie. En in sommige gevallen derf je inkomsten omdat sommige klanten je helaas niet meer herkennen.

Bij Medialaan is het echter anders. De naamsbekendheid van VMMa was niet erg hoog. Echter met de nieuwe naam weet iedereen onmiddellijk waarover het gaat. Dat maakt deze naamsverandering net zo atypisch.

Het logo maakt ook duidelijk dat het een merk is met een verscheidenheid door de verschillende kleuren. Het ziet er prettig, vrolijk en creatief uit.

Het nieuwe merk kan hierdoor ook gebruikt worden bij de bestaande merken die in de groep zitten (VTM, 2BE, Jim, Vitaya, VTMKZoom...). Medialaan kan als co-brand gebruikt worden, als kwaliteitslabel.

"Medialaan" is ook niet zo institutioneel als "VMMa". Het is menselijker, het is iets waarmee je je ook emotioneel makkelijker kunt binden. Dat is een eigenschap van sterke merken. De sterkste merken noemt men niet voor niets lovebrands.

"Medialaan" is geschikter als merk in de consumentenmarkt. Echter voor de klanten van deze mediagroep is ze ook beter. Met klanten bedoel ik niet de kijker, maar wel de adverteerder. Medialaan moet elke dag bedrijven overtuigen om veel geld uit te geven om reclame uit te zenden op één of (liefst) meer zenders.

Ook voor de adverteerder is onmiddellijk duidelijk wie bedoeld wordt met Medialaan. De lancering van deze nieuwe naam lijkt een uiting van een nieuw elan. En ook voor de mens àchter de adverteerder is het makkelijker om een emotionele link te leggen.

Medialaan is helder en duidelijk. Het nieuwe logo ondersteunt duidelijk de waarden en de identiteit van de groep. Het is een sterke rebranding naar de Belgische advertentiemarkt en naar de Vlaamse huiskamer.

Over Boksen, Dromen en Sterkte door Kwetsbaarheid

Canvas toont een serie over jonge kerels van een boksclub die een grote uitdaging aangaan, namelijk een serieuze berg beklimmen.

Wat boksen edel maakt, ontging mij tot vandaag. Recent nog hoorde ik hoe boksen verheerlijkt werd. Dit was naar aanleiding van de publicatie van het boek De artistieke uppercut van de hand van Jan van den Berghe. Ik associeer het vooral met mensen die fysisch toegetakeld worden. Met Muhammad Ali die nu aan de ziekte van Parkinson lijdt.

Eén uitspraak trof mij heel hard in de eerste aflevering. De begeleider van de jongens, die zelf ook mee op trektocht gaat, legt uit dat de jongens zich niet zwak mogen tonen. In de boksring haalt een tegenstander er immers energie uit wanneer hij ziet dat je je gekwetst voelt. Ik voelde mij heel boos worden op die man toen hij zijn betoog begon. Waarom precies, leg ik straks uit.

Maar mijn gemoed keerde helemaal als ik de verdere uitleg hoorde. Immers als de jongens de berg beklimmen, en ze hebben pijn aan hun voeten, moeten ze er hun teamgenoten niet mee lastig vallen. Ze moeten leren op de blaren lopen. Deze coach leert zijn jongens doorbijten. De jongens in de serie wonen in een wijk in Molenbeek, een buurt waar het leven harder is, en waar de kansen minder voor het rapen liggen. De jongens leren zich te controleren. Zowel tijdens hun tocht, maar ook door te boksen. Zo leren ze ook hoe ze kunnen vechten voor hun dromen. En dat vind ik wel een edel doel.

Waarom voelde ik mij eigenlijk boos worden? Omdat mensen vaak geleerd worden dat ze zich niet zwak mogen tonen. Dat is misschien niet helemaal fout. Maar mensen verwarren zwak vaak met kwetsbaar. Immers het is niet omdat je sterk bent dat je niet kwetsbaar bent. Amerikaanse actieseries zijn precies zo ééndimensioneel omdat ze promoten: ik ben sterk, dus ik ben onkwetsbaar.

Niets is minder waar. De sterksten onder ons zijn kwetsbaar. Eigenlijk logisch. In een gevecht ben je veel sterker als je licht gekleed bent. Iemand die zijn gevoelens stelselmatig verbijdt, en zich zo afschermt, die heeft minder kracht. Als je met een harnas aan moet vechten, ben je wel beter beschermd, maar heb je minder kracht over om te vechten. Zo voel ik het aan.

Brene Brown legt het op TED.com uit op een iets andere manier. Ik vind het een van de meest pakkende uiteenzettingen op deze inspirerend website.

Het filmpje (met Nederlandse ondertitels) kun je hier zien:
http://www.ted.com/talks/lang/nl/brene_brown_on_vulnerability.html

Media - 4K en full frame doet ook zijn intrede bij de Vlaamse zenders

4K is de nieuwe trend. We zien dit ook bij de Vlaamse zenders. VTM, Eén en zelfs Libelle TV zetten hun eerste stappen in die richting.

4K is de opvolger van full HD. We zagen deze trend ook op IBC 2013. (Lees ook: Media - Trends in mediatechnologie - trends op IBC)

Sony F55: full sensor - 4K

Eigenlijk kunnen wij spreken van twee tendensen:

• De opgang van de full frame camera 
• 4K: ultrascherp beeld, veer keer zo scherp als HDTV

Full frame sensor

Een sensor is een chip waar de lens het beeld op projecteert. Een gelijkaardige sensor zit ook in een fototoestel. Op zo'n chip zitten miljoenen ultrakleine lichtsensoren. Microscopische schakelingen op de chip zetten het geprojecteerde beeld om in een datastroom, die dan uiteindelijk later weer word omgezet in een beeld op een televisiescherm.

Sensor in een digitaal fototoestel

Een full frame sensor is een sensor die even groot is als foto op een negatief van een 35 mm film. Deze sensoren zijn nu in opmars. In de huidige studiocamera's en zijn die sensoren 2/3 inch. De maat 2/3 inch is eigenlijk min of meer de standaard voor alle broadcastcamera's. In een consumentencamera is de sensor een stuk kleiner: 1/3 inch. 

Verschillende standaardmaten van beeldsensoren

Hoe groter de sensor, hoe beter de beeldkwaliteit. Echter, er is ook nog iets anders. Een full frame sensor is ool even groot als een beeld op een filmrol voor cinema. Met een full frame sensor en met de juiste lenzen, krijg je ook een cinemalook. Een cinemalook is een look met meer sfeer, met meer dramatische impact. 

Dit heeft niet alleen te maken met een betere beeldkwaliteit, maar ook met een afgenomen scherptediepte. Op een goedkope smartphone camera is er een grote scherptediepte: bijna alles scherp. Met een camera met full sensor en met bijhorende lenzen, kun je foto's veel stemmiger maken door die scherptediepte aanzienlijk te verkleinen.

Kleine scherptediepte: alleen het onderwerp is scherp. Hierdoor wordt het beeld ook stemmiger  (Fir0002/Flagstaffotos)

Grote scherptediepte: bijna alles is scherp, hierdoor wordt de aandacht van het onderwerp meer afgeleid (Fir0002/Flagstaffotos)

Hoe groter de beeldsensor, hoe kleiner de scherptediepte, dus. Vermits de regisseurs en de televisiemakers proberen beelden te maken met meer emotionele impact, hebben ze ook graag grotere sensoren. 

Resoluties

Op grotere sensoren kunnen ook meer beeldpuntjes gecapteerd worden. Er bestaan full frame sensoren die full HD beelden capteren. Maar er bestaan ook (duurdere) varianten met hogere resoluties. 

Een aantal jaren geleden verraste het merk Red de markt met 2K, 4K en later ook met 5K en 6K camera's aan verbluffende prijzen. Ondertussen is de Red hype wel wat over, want de gebruikers hebben ontdekt dat ze nog zoveel toebehoren moesten aanschaffen om echt te kunnen werken, waardoor dat kostenplaatje er opeens veel minder spectaculair uitzag. 

Het Lichaam van Coppens (VTM) op Red Camera

Het Lichaam van Coppens (VTM - VMMa) - Gedraaid op full sensor

Voor de studio-opnames van Het Lichaam van Coppens, werden de Grass Valley LDK6000 camera's van VTM in de opbergloods gerold en vervangen door (gehuurde) Red camera's. Dat is een opmerkelijke trend. 

Wanneer men een film draait, of wanneer men een reportage maakt, gebruikt men praktisch altijd maar één camera. In de studio zijn dat er meer: minimaal  drie of vier. In een studio is de techniek dan ook vele malen complexer, want al die videosignalen moeten verwerkt worden. 

4K

Sony F55 bij Ook al zijn er vandaag camera's met 6K en zelfs 8K, 4K wordt de volgend standaard. Dat heeft ook met het financiële plaatje te maken. Een populaire camera is de Sony F55. Die camera kan je gebruiken voor FullHD en voor 4K.

De Eerste Show (Libelle TV)

De F55 kan je zelfs gebruiken voor een programma in SD. Al verlies je dan wel heel veel. De Eerste Show op Libelle TV is een multicamregistratie met zo'n F55 camera's. 

De Ridder (VRT)

Volgende zondag 13 oktober 2013 start Eén (VRT) met de uitzending van de nieuwe misdaadreeks De Ridder. De eerste aflevering is in 4K gemaakt. Dit laat VRT toe om dit formaat uit te testen. Vooral ook naar postproductie: het aanbrengen van de nodige kleurencorrecties om de stemming en de look helemaal op punt te zetten.

Zuidflank (VTM)

VMMa was destijds de eerste in Vlaanderen om HD binnen te halen. Ondertussen is daar besloten om de nieuwe topreeksen zoals Zuidflank op 4K te draaien. Vandaag wordt deze reeks bij uitzending wel gedownconvert naar full HD. Waarom toch op 4K draaien? Vooral voor de look. Op 4K is die toch nog altijd beter. Bovendien draait men vandaag future proof. Later kan deze serie in zijn volle glorie heruitgezonden worden.

Hoe zit het met het kostenplaatje? Dat is niet zo eenvoudig uit te rekenen. Bij de camera zijn de sensor en de lenzen duurder. Bij de montage heb je een krachtiger computerinfrastructuur nodig. Toen we overschakelden van SD naar HD moesten de decors ook opeens veel nauwkeuriger afgewerkt worden. Van HD naar 4K is die laatste stap wel niet zo groot. 

Voor een commerciële zender is een meerkost verantwoord als dat ook opbrengt. De adverteerders betalen evenredig met de kijkcijfers. Als er meer kijkers zijn, betalen ze meer. Een programma met sterke beelden en met een treffende look kan meer kijkers trekken. Natuurlijk spelen er ook nog andere factoren mee zoals scenario, ritme en geluid, maar daarom investeert VMMa heel veel in de technische afwerking van haar programma's.

4K in de huiskamer?

Vandaag zie je zelfs op BBC en op de grote Amerikaanse zenders in hun HD nieuwsuitzendingen nog veel reportages in SD. De conversie van de volledige ketting van SD naar HD is nog altijd niet helemaal rond. 4K moet je morgen nog niet in de huiskamer verwachten. Hiervoor moet de volledige uitzendketting van cameralens in de studio en ten velde tot en met het scherm in de woonkamer opnieuw vernieuwd worden.

Vermits 4K veel hogere eisen stelt aan de hele infrastructuur bij de omroepen, de kabelleveranciers en thuis, is het duidelijk dat we eerder 10 jaar dan 5 jaar nodig zullen hebben om de volgende stap te maken. Tegen dan zal het dan ook allemaal veel meer betaalbaar zijn.

Media - Belgen scoren in Frankrijk

Vorige maandag 29 september 2013 zond de nationale Franse zender M6 van 20.50 tot 22.50 uur Retour au pensionat à la campagne uit. Een reality show waarbij 24 jongeren terugkeren naar een internaat uit de jaren 50. Een format dat eerder ook al door VT4 werd uitgezonden.



De productie was in handen van het Belgische productiebedrijf Everlasting Prod. Studiotech heeft mee zijn schouders gezet om ervoor te zorgen dat de productie alle nodige bijkomende technische ondersteuning kreeg die nodig was.



De opnames vonden plaats in een echt internaat. De opnames moesten uiteraard in de grote vakantie plaatsvinden en de installatie van alle nodige infrastructuur kon uiteraard pas beginnen als het schooljaar afgelopen was. De voorbereidingstijd vooraf was heel kort, slechts een zestal weken. De installatietijd was nog korter: amper een tiental dagen.

De technische installatie was indrukwekkend. Studiotech heeft 16 afstandsbediende camera's geïnstalleerd. Verder monteerde Studiotech vier vaste camera's. Er werd ook een heuse regiekamer ingericht. Om beeld en geluid tot in die regiekamer te brengen, zijn er enkele kilometers aan kabels getrokken. Daarnaast gebruikte de productieploeg ook nog vier mobiele reportagecamera's. Die stockeerden hun beelden op geheugenkaarten.

Sony BRC-H900 afstandsbediende camera

In de regiekamer werden er continu 8 beeldstromen opgenomen op een groot diskarchief. Later werden de beelden op de geheugenkaarten die van het diskarchief samen tot episodes gemonteerd.

Het was een heel huzarenstuk. Grote datastromen moesten absoluut feilloos geregistreerd en bewaard worden. Zonder falen. Op vier montagestations kon de klok rond gemonteerd worden.

Voor de technische ploeg was het keihard werken. Maar het resultaat mag er zijn. Het is een programma geworden met een goed ritme en met een hele mooie look. Dus ook een dikke pluim aan de DoP!

Alle medewerkers keken uiteraard uit naar maandag 29 september 2013 20.50 uur. Het moment dat het programma op antenne ging. Het was spannend. Maar het harde werk werd beloond. Ruim drie miljoen kijkers! Enkel de premiumzenders TF1 en France 2 hadden meer kijkers. TF1 had dan ook één van zijn grote kanon ingezet en France 2 toonde een blockbuster. Voor een kleinere nationale zender als M6, was dit een opmerkelijk resultaat.

Straffer nog! Op Twitter werd er lustig op los getweet. Le pensionat was het 16de meest besproken onderwerp op Twitter! W-e-r-e-l-d-w-i-j-d!



Belgen en content-creatie, een sterke combinatie. Everlasting is niet aan zijn proefstuk toe. Zij maken onder andere al enkele jaren Un dîner presque parfait voor M6 en RTL-TVI. Dat is de Franse versie van Komen eten. On-line kan je werk ook van Everlasting ontdekken op de receptenpagina's van de website van Delhaize of via het YouTube-kanaal van deze distributeur.

Zie ook:
M6 -  Retour au pensionat à la campagne
Everlasting Prod
Studiotech

Media - Trends in mediatechnologie - trends op IBC

Van vrijdag 13 tot en met dinsdag 17 september 2013 was het weer zover. In de tentoonstellingshallen RAI in Amsterdam ging naar jaarlijkse gewoonte een van de twee belangrijkste hoogmissen in de wereld van de omroeptechneuten door. Meer dan duizend standhouders dongen naar de aandacht van de meer dan 50.000 professionele bezoekers .

Zoals elke beurs is het een moment ideaal om nieuwe klanten of leveranciers te vinden. Het is ook een gelegenheid om mensen te ontmoeten die je al een tijdje belt en mailt. Op de standen kun je ook de nieuwste technologieën aan het werk zien. Je kan er dan ook de nieuwste trends opsnorren. Tien jaar geleden kon je de high definition ontdekken. Wat later zag je ook de opkomst van 3D. Wat waren de trends nu?

Van SD naar HD

Eerst en vooral niet vergeten dat heel wat omroepen nog volop bezig zijn met het upgraden van SD naar HD. Zelfs de BBC en de grote Amerikaanse omroepen zenden in hun journaals reportages uit die nog in SD. Je vindt er dus nog heel wat hard- en software die omroepen helpen om van SD naar HD over te stappen.

Archivering

Ook wordt overal de videocassette uitgewuifd. Dit betekent ook dat grote archieven gedigitaliseerd worden. De nieuwste archieven vind je nu in datacenters. Hierbij is het datacassetteformaat LTO (Linear Tape-Open) populair. Eén zo'n cassette kan vandaag 2,5 TB bevatten. Sony heeft nu ook een archiefoplossing op basis van cartridges die blu-raydisks bevatten, de Optical Disc Archive. Met een robotsysteem kan je een gigantisch archief aanleggen. De LTO tapes zouden het tientallen jaren moeten uithouden, de optische schijven van Sony zelfs meer dan 50 jaar.

3D?

3D was dit jaar nagenoeg helemaal afwezig. Dit is een trend die afgedaan heeft. Het gedoe met brilletjes zit er wellicht voor iets tussen. Zelf merk ik ook dat ik af en toe graag een film in 3D zie, maar dat het niet altijd hoeft. Persoonlijk hoop ik dat 3D niet helemaal verdwijnt, maar wel zijn juiste positionering vindt.

Eéns om de 25 jaar zie je een opstoot van 3D-film. Misschien is de definitieve doorbraak voor over 25 jaar.

4K (Ultra HD)

De 3D hype is nu vervangen door de 4K-trend! 4K is de opvolger van full HD. 4K slaat op het aantal puntjes op een horizontale in een lijn beeld: 4K ofwel (ongeveer) 4.000. Een gewoon HD-beeld heeft er ongeveer 2.000, 4K dus twee keer zoveel puntjes per horizontale lijn en ook twee keer zoveel horizontale lijnen. Een 4K-beeld is dus 4 keer zo scherp als een full HD-beeld.

Eigenlijk ga ik een beetje slordig om met terminologie. Een full HD is een televisiebeeld. Vier keer full HD levert het televisieformaat Ultra HD. 4K is eigenlijk een cinemaformaat. Het verschil in Ultra HD en 4K is wel marginaal. Zo heeft HD ook een cinemategenhanger: 2K. Een 4K beeld is dus vier keer groter (2 x breder en 2 x hoger) dan een 2K beeld.

Niet alleen ik ga slordig om met deze terminologie. Ik heb de indruk dat 4K ook de meer en meer wordt gebruikt voor Ultra HD.

De demonstraties zijn alvast veelbelovend. De enkele 4K schermen die getoond werden, zijn indrukwekkend. De beelden zijn nog scherper en nog groter zijn dan full HD.

Is 4K ook een tijdelijk fenomeen als 3D? Ik denk het niet. Schermen worden altijd groter. Bij grotere schermen past ook een grotere resolutie. Het is een natuurlijke evolutie van technologie. Je ziet gelijkaardige trends bij digitale fototoestellen.

8K

Op de Future Zone op IBC kon je trouwens ook de opvolger van 4K zien: 8K. De Japanse openbare omroep is al jaren bezig met dit gigantische formaat. Over drie jaar starten ze zelfs met regulier uitzendingen.

3G

De afgelopen jaren was "3G" de trend. Hiermee verwijs ik niet naar een gsm-standaard, maar wel naar het formaat van digitale televisie. Thuis gebruiken wij hdmi-kabels om tv, blu-raydisk, decoders en spelconsoles met elkaar te verbinden. In een studio of op een omroep gebruiken wij niet de hdmi-standaard, maar een professionele tegenhanger: SDI.

Consumertoestellen sturen via een hdmi-kabel naast beeld en geluid ook informatie door van een afstandsbediening. Zo kan het zijn dat je dvd-speler automatisch uitgeschakeld wordt wanneer je je tv-toestel uitschakelt.

Een SDI-signaal die uit een camera komt, moet dan aan de noden van televisiemakers voldoen. Een SDI signaal heeft veel meer geluidssporen. Ook krijgt elk beeld een nummer, of beter: een tijdscode. Deze tijdscodes worden later gebruikt om aan te geven welke stukken er moeten gebruikt worden bij montages.

Een SDI-signaal is digitaal. Het is dus een stroom van eentjes en nulletjes. Het is zelfs een hele grote stroom van eentjes en nulletjes. Voor televisie in SD bedraagt ongeveer 300 Mbit/s: 300.000.000 (driehonderd miljoen) eentjes of nulletjes per seconde. HD-SDI is nog indrukwekkender. 720p en 1080i (de uitzendnormen die nagenoeg alle zenders vandaag in HD hanteren): 1,5 Gbit/s. Anderhalf miljard eentjes en nulletjes per seconde! De capaciteit van een dvd is ongeveer 5 GByte (= 5x8 Gbit = 40 Gbit). Dat is dus goed voor 40/1.5 seconden = 26,67 seconden.

Een Serial Digital Interface (SDI): kabel en (BNC) connector

De opvolger van 720p en 1080i is 1080p, en hiervoor heb je 3 Gbit/s nodig. Om zo'n gigantisch dense stroom van data te kunnen verwerken moet alle apparatuur en hardware aangpast zijn. Niet alleen moet de elektronica voldoende snel werken, ook moeten de kabels en connectoren aan strenge technische normen voldoen, zodat de eentje en nullen aan de andere kant van de kabel nog herkenbaar zijn.

Om aan te duiden dat kabels en andere hardware en software geschikt zijn voor de SDI aan 3Gbit/s, duiden wij dat kort aan als 3G-SDI. 3G was dan ook de trend van de laatste jaren.

6G? 12G?!

Hoe gaan wij 4K beelden over een kabel sturen? Vermits een 4K beeld 4 keer zo groot is als een HD-beeld, kunnen wij het in vier stukken snijden en over vier kabels sturen. Zo gebeurt het ook in een aantal gevallen.

Ondertussen evolueert technologie, en zag je op IBC de opvolger van de 3G verschijnen: 6G. Ik vermoed dat dit een tussenformaat wordt. In de technische literatuur zie je ook al 12G opduiken. Dat lijkt mij het waardige formaat voor 4K. Even verduidelijken. Met 1.5G transporteer je 1080i: (een klein beetje kort door de bocht) 25 full HD-beelden per seconde. Met 3G kan je 50 full HD-beelden doorsturen. 6G is geschikt voor 4K aan 25 beelden per seconde. We zetten dus een stap terug in het aantal beelden per seconde. Daarom denk ik dat we eerder naar 12G evolueren: 50 4K-beelden per seconde.

Even terzijde. Als het aantal puntjes toeneemt op een scherm, krijgen wij een scherper beeld. Maar wat is het belang van het aantal beelden per seconde? Hoe meer beelden er per seconde getoond worden, hoe duidelijker en vloeiender bewegingen in beelden zijn. Kijk maar eens naar draaiende wielen. De spaken worden heel snel onduidelijk.

De trend naar een groter aantal beelden per seconde is in de cinema ook ingezet. The Hobbit werd in high frame rate (HFR) gedraaid: 48 beeldjes per seconde, bij gewone cinema bedraagt dit 24 beeldjes per seconde.

MiniStudio - The Mobile Studio

Studiotech stond dit jaar ook weer met een stand op IBC. Eén van de aandachtstrekkers was de MiniStudio:

• één flightcase ("de regie") met video- & audiomixer, een kleine recorder (bijvoorbeeld op SxS-geheugenkaartjes)
• 4 rollen met 100 m kabel die verbonden zijn met de flightcase
• 4 convertoren, die elk met een van die kabels verbonden zijn
• 4 camera's
• 4 monitoren 

Wat is er dan zo interessant aan deze combinatie?

• Elke camera is slechts met één kabel verbonden. Bovendien is het een lange kabel: 100 meter. Wat loopt er precies door deze kabel?
• Het HD-SDI-beeld van de camera naar de regie
• Het beeld dat van de regie op antenne gaat, loopt ook naar de camera, nuttig voor de cameraman, de realisator en/of de presentator
• De tally (het rode lampje dat aanduid dat het beeld op antenne is). Ook heel belangrijk voor de presentator (hij weet dan dat hij naar de juiste camera kijkt) maar ook voor de cameraman (hij weet dan dat hij zijn cadrage niet bruusk mag veranderen of aanpassen).
• Intercom: de koptelefoon voor de cameraman (de communicatie tussen regie en camera)
• Voeding: dit lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Het voltage moet om veiligheidsreden beperkt blijven, maar anderzijds moet er wel voldoen vermogen doorgestuurd worden

• De converter gaat de signalen in de kabel weer opsplitsen. 
• Het is een convertor die aan professionele eisen voldoet: alle aansluitpunten zijn stevig en degelijk. 
• De convertor komt in twee versies:
• ofwel maak je hem vast aan de benen van het statief -- dit is van toepassing voor kleine camera's
• ofwel maak je hem vast aan de achterkant van de camera (de camera moet dan wel een v-mount hebben) -- dit is van toepassing voor reportagecamera's. De convertor komt dan op de plaats van de batterij.

• Deze set is vooral interessant:
• omdat de kabel zo lang mag zijn (door gebruik van een koppelstuk kan je zelfs een kabel van 100 m nogmaals verlengen met 100 m) 
• Er is slechts één kabel
• Er is ook voeding voor camera en monitor (dus geen gezeul met batterijen)
• Het is geschikt voor HD (interessant voor omroepen die upgraden van SD)
• Je kan ook niet-studiocamera's gebruiken (bijvoorbeeld kleinere camera's die ook ingezet worden voor reportages)

Vlaanderen sterk in creatieve content creatie

De laatste twintig jaar is er wat veranderd in Vlaanderen. We waren al goed in friet, chocolade en bier. Nu is daar ook content creatie bijgekomen.

• Vlaming Peter Vandermeersch staat aan het hoofd van NRC Handelsblad, een van de meest invloedrijke kwaliteitskranten in Nederland. (Omgekeerd, vinden wij geen Nederlander aan het roer van een krant)
• Christian Van Thilo neemt met zijn De Persgroep PCM Uitgever over, waardoor o.a. Het Parool, De Volkskrant in Vlaamse handen komen. In deze groep, die ondertussen De Persgroep Nederland heet, is het gelijknamige Nederlandse zusje van Q Music ondergebracht.
• Onlangs won Wat als? de Gouden Roos in de categorie Comedy. Deze Vlaams reeks heeft het gehaald voor twee Britse series. Geen toevalstreffer, dezelfde makers hadden nog een Gouden Roos op de schouw staan voor Benidorm Bastards, in 2010. Twee keer een Gouden Roos winnen, is bijzonder uitzonderlijk.
• Misschien minder in de kijker, maar Sultan Sushi, het bedrijf van Johan Tuyaerts, dat groot geworden is met Fata Morgana, en dat op alle publieke en commerciële zenders hoge ogen gooit (o.a. met kijkcijferhit Danni Lowinski op VTM) heeft ook een vestiging in Amsterdam
• Onze reclamesector scoort ook bijzonder goed. In de jaren '90 sprongen wij een gat in de lucht als we al eens één nominatie voor een of andere categorie behaalden. Ondertussen komen onze landgenoten elk jaar met verschillende gouden beeldjes thuis uit Cannes.

Commerciële televisie en televisiereclame hebben pas hun intrede gedaan in 1989. Ik denk dat dat een van de redenen is. In 1989 keken Vlamingen massaal naar de Nederlandse televisie. Het omroepenbestel was er meer kijkersgericht (want uitzendtijd en dotatie stonden in verhouding tot het aantal betalende leden dat ze wisten te werven). In 1989 was Vlaamse televisiereclame bijzonder klungelig, terwijl de Nederlanders via de STER al langer een traditie hadden. 

In 1989 zijn wij in Vlaanderen eigenlijk met een quasi propere lei gestart. Sindsdien hebben jonge creatieve mensen de sectoren televisie en reclame een enorme boost gegeven. Als we vandaag goed scoren, is dat volgens mij ten dele omdat we precies van nul hebben kunnen starten. In andere landen is er al veel langer een traditie. Maar door die tradities ontlopen bedrijven soms bijna ongemerkt nieuwe trends en vernieuwingen.

Als we goed scoren, is het ongetwijfeld ook aan creatief talent te wijten. Niet alleen de creatievelingen, maar ook de mensen die het talent weten op te pikken en het een platform geven, zodat het talent kan groeien.

Guillaume Van der Stighelen is een van die mensen. Hij is ooit begonnen als copywriter bij een reclamebureau. Samen met André Duval heeft hij het reclamebureau Duval Guillaume opgericht. "Léééoooo", of "Stop de tijd, pak 'n Stella", zijn ideeën die van hemzelf komen. Maar Duval Guillaume puilt uit van gouden trofeeën. Hij was niet alleen zelf creatief, hij wist ook als geen ander hoe hij andere creatieve talenten moest aantrekken en laten bloeien.

Van der Stighelen haalde deze opmerkelijke resultaten omdat hij de lat hoger heeft gelegd. Hij wilde een stap verder gaan. Zijn reclame moest goed zijn, niet een beetje goed. Hij ambieerde dan ook niet alleen een nominatie in Cannes, maar goud . Hij slaagde hierin met glans. Hierdoor legde hij de standaard ook een stuk hoger voor andere reclamebureaus. Conscience leerde zijn volk lezen, Van de Stighelen leerde zijn volk reclame maken.

Op televisiegebied is Wouter Vandenhaute ook zo'n fenomeen. Hij wist met Woestijnvis een team van sterke creatieve televisiemakers bijeen te brengen. Op de openbare omroep wist hij met een hele rist programma's serieus te scoren. Hierdoor heeft hij de lat ook hoger gelegd voor de hele televisiesector.

Succes wijten aan enkelingen is natuurlijk altijd wat kort door de bocht. Immers er zijn nog zoveel anderen die bijgedragen hebben. Vergeten wij niet Eric Van Rompuy die de politieke moed had (bestaat dat vandaag nog?) om de BRTN te depolitiseren. Hij zette Bert De Graeve aan het hoofd van dit instituut, die zijn medewerkers naar de afgrond dreef. Maar ze vielen niet, ze ontdekten dat ze konden vliegen! 

20 jaar na de komst van VTM, moeten uitkijken dat wij niet op onze lauweren gaan rusten. Innovatief blijven, dat lijkt mij vandaag de uitdaging. Dat is de enige mogelijkheid om over 20 jaar ook nog steeds op het voorplan te staan.

De wereld, en hoe hij een beetje vreemd in mekaar zit!

Onlangs heb ik drie boeiende boeken gelezen:

1. Anders kijken en luisteren naar kinderen en jongeren door Lut Celie, de oprichter van De Bleekweide, een plek waar jonge mensen naar sessies komen om traumatische ervaringen te verwerken.
2. Amerika, Een biografie van dromen en bedrog van Björn Soenens, VRT-journalist die zijn passie voor de Verenigde Staten (gelukkig) niet onder stoelen of banken steekt, en ons meeneemt in een rollercoaster door het land en zijn geschiedenis. 
3. Beestig China door Tom Van de Weghe, die vijf jaar VRT-correspondent is geweest in China . Hij analyseert er messcherp actuele Chinese thema's aan de hand van 12 portretten.

Toen ik een bedankje mailde naar Björn Soenens schreef hij in zijn antwoord "Ik denk inderdaad dat mijn boek niet alleen over Amerika gaat, maar over de wereld en hoe hij een beetje vreemd in mekaar zit!". 

Maar is dat ook niet van toepassing op de twee andere boeken? 

In Amerika, Een biografie van dromen en bedrog en in Beestig China lees je hoe mensen elkaar het leven zuur kunnen maken, hoe mensen elkaar kunnen tegenwerken. In de Verenigde Staten vind je stromingen die de maatschappij naar beneden halen, en in China zie je hoe mensen tragisch uit de boot vallen terwijl deze reus gestadig groeit.

Anders kijken en luisteren naar kinderen en jongeren legt volgens mij voor stukje uit waarom die wereld een beetje vreemd in mekaar zit. Het vertelt over jonge mensen die in contact komen met De Bleekweide omdat ze last hebben van woede-uitbarstingen  of omdat de schoolresultaten opeens naar beneden tuimelen. In De Bleekweide helpen Lut Celie en haar team jonge mensen een taal te geven aan hun emoties die hun leven ondersteboven zetten. Je leert er dat het soms ontzettend belangrijk om je emoties te verwerken. Onverwerkte emoties kunnen je functioneren in de maatschappij ernstig belemmeren.

Wanneer mensen bij De Bleekweide aankloppen, zien ze veelal niet de oorzaak van hun "malfunctioneren". In De Bleekweide gaan ze precies op zoek naar die oorzaak. Eenmaal je de oorzaak kent, is de aanzet van  de oplossing gevonden.

De Bleekweide focust zich op jonge mensen met ernstige problemen. Maar als ik in de boeken van Tom Van de Weghe en Björn Soenens lees, of als ik rondom mij kijk en zie hoe mensen elkaar het leven moeilijk kunnen maken, dan denk ik dat het niet alleen jonge kinderen last hebben van onverwerkte emoties. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat het disfunctioneren van onze maatschappijen er voor een groot deel door verklaard wordt.

Als ik een fan ben van het televisieprogramma De Bleekweide op Eén (VRT) dan is het omdat dit programma mee helpt inzien wat het gevolg is als emoties niet helemaal verwerkt worden. In het boek is dit nog sterker. Je leest er hoe tranen kunnen verstenen -- bijvoorbeeld bij verlies of bij scheiding -- en hoe dit mensen kan knakken in hun groei.

Allemaal worden wij geconfronteerd door groot en klein verdriet. En helaas veroorzaakt het ene verdriet gedrag dat bij iemand pijn doet bij een ander. Als wij daar met z'n allen een beetje meer inzicht in krijgen, dan wordt onze wereld beslist een stukje mooier: harmonischer (om het met een Chinese term aan te duiden) en met minder stress (om een term te gebruiken die Amerika heel erg bekend is).

Amerika, Een biografie van dromen en bedrog

Zondag 24 maart 2013 15:17
Van: Marc Vandenbrande
Aan: Björn Soenens


Beste Björn,

Als voorbereiding op een trip naar de Amerikaanse Oostkust, heb ik jouw boek Amerika, Een biografie van dromen en bedrog gelezen. Toen je schreef dat het "én naslagwerk, én encyclopedie én journalistieke verkenning" is, vreesde ik dat het zelfoverschatting was of holle verkooppraat. Het is - gelukkig - geen van de twee gebleken.

Uit eigen ervaringen stellen wij (mijn vrouw en ik) tot ontzetting vast dat Amerikanen liever advocaten laten procederen, in plaats van geld te investeren in wetenschap, om wetten bij te sturen. Hierbij denken wij aan milieuwetgeving. Liever een wet dwarsbomen op juridische basis, in plaats van ze eventueel bij te sturen op basis van gefundeerd onderzoek.

In jouw boek vind ik deze mentaliteit terug. Maar je gaat nog veel verder en veel dieper. Het is een rollercoaster doorheen het land en doorheen zijn geschiedenis. Het boek heeft mijn visie op Amerika grondig bijgesteld en ook een heel stuk verdiept. Ik begrijp nu ook beter waarom het land zo in elkaar zit.

Zo'n turf schrijf je niet louter ter aanvulling van het salaris van je daytime job. Toch niet in Vlaanderen. Dat doe je omdat het jou ècht passioneert.

Graag wil ik jou bedanken voor al dat werk. Het is een bijzonder leuk, boeiend en interessant boek.

Dank!

Marc

Zondag 24 maart 2013 16:54
Van: Björn Soenens
Aan: Marc Vandenbrande

Beste Marc,

Zulke mooi woorden: ik sla ze op op mijn persoonlijke harde schijf. Ik denk inderdaad dat mijn boek niet alleen over Amerika gaat, maar over de wereld en hoe hij een beetje vreemd in mekaar zit!

Vertel het voort aan urbi et orbi :-)

Hartelijke groet!

B. Soenens

Dankjewel, Björn! Bij deze verspreid ik het met plezier op het wereldwijde net.

Media - De golf van nieuwe decors bij nieuwsuitzendingen

Het lijkt wel een nieuwe rage bij nieuwsprogramma's op verschillende zenders: verander eens van decor. In februari 2013 wisselde VTM haar nieuwsset, op maandag 18 maart deed BBC One dat en op maandag 25 maart is Eén (VRT) aan de beurt. Toeval? Great minds think alike?

Wat ze allemaal gemeen hebben, is de drang naar zoveel mogelijk kijkers. Maar de redenen van deze drie omroepen zijn wel verschillend.

Hieronder links naar 3 blogs:

BBC One: Verhuist omdat alle nieuwsredacties ondergebracht worden in één gebouw en omdat het oorspronkelijke gebouw ondertussen verkocht is.

VTM: Wil zijn kijkcijfers opkrikken.

VRT: vervangt de verouderde technologie en schakelt over naar HD.

Wat hebben de restylingen nog zoal gemeen?

• Voor BBC en VRT is het een stap in de overgang naar HD.
• BBC en VTM hebben een decor dat van de hand is van dezelfde ontwerper.
• Wat ze allemaal gemeenschappelijk hebben, zijn de camerarobots. Die zijn voornamelijk geassembleerd in een Brussels/Vlaams hoogtechnologisch atelier in Anderlecht.

Media - Nieuwe nieuwsdecors: VRT

Na VTM en BBC, verandert ook VRT het decor van de nieuwsuitzendingen. De grootste wijziging vindt plaats achter de schermen. Er is een complete nieuwe regie ontworpen. Vanaf nu zijn de beelden vanuit de studio in HD. Over een jaar zullen de reportages ook in HD gemaakt worden. Dat is dezelfde timing als bij BBC.

Bij VRT is het decor hedendaags, stijlvol en functioneel. Maar wat het meest in het oog springt, is de grootte van de set. Zo'n 20 bij 20 meter. Het is een stuk groter dan dat van BBC en VTM.

In het decor rijden 4 camerarobotten. Dezelfde als bij BBC en VTM. Allemaal geassembleerd bij een Brussels/Vlaams atelier in Anderlecht. Niet aleen is het aantal robotcamera's hier groot. De rails lopen allemaal in cirkels, en die zijn ook vrij lang. Wellicht de langste rails die deze Brussels/Vlaamse hightech ambachtslui al gemaakt hebben.

Er is ook nog een vijfde camera. Die is gemonteerd op een kraan. Alle vijf camera's zijn computergestuurd. Deze camera's kunnen allemaal op antenne terwijl ze een beweging maken. Dat lijkt logisch, maar dat is het helemaal niet. Een mooie elegante camerabeweging moet vloeiend verlopen. Ze moet zachtjes starten en ook keurig afremmen. Dat vergt technologisch precisiewerk, bij de minste imperfectie of bij het minste bultje, krijg je schokkerige beelden, wat erg irriteert.

Nog een blikvanger is de augmented reality. Meettoestelletjes bepalen de exacte positie en oriëntatie van de camera's. Een videoprocessor verwerkt deze gegevens, en voegt panelen met tekst of video toe op het beeld alsof het echt in het decor hangt.

In de studio is er zelfs een hoek voorzien in groen. Via greenkey en met die videoprocessor kan men desgewenst een presentator ten voeten uit in een virtueel 3D decor plaatsen.

Waar je ook niet naast kan kijken, zijn de twee lange videobanden. Die worden gevormd door twee reeksen lcd-schermen die vertikaal tegen elkaar geplaatst zijn. Aan de rechterband zijn die ingewerkt in een wand die door video-rgb-ledjes alle mogelijke kleuren kan aannemen. Die schermen kunnen gebruikt worden om behandelde onderwerpen te illustreren. Maar samen met die led-lampjes, zetten ze ook een bepaalde toon en sfeer in het decor.

Er zijn nog andere vernieuwingen, onder andere de belichting. Hier wordt nu ook gebruikgemaakt van spots met led-licht. Dit wordt gecombineerd met een broadcastversie van TL-licht om het harde spotlicht (licht met een harde schaduw) te combineren met difuus invullicht (om de schaduwen te verzachten). Dit lijkt ook weer allemaal evident, maar dit is het niet. Vooral de combinatie led- en TL-licht. Met het blote oog is het misschien wel mooi, maar als je geen professionele leds gebruikt, kun je op tv-camera's opeens vieze kleuren krijgen. Vooral in de gezichten.

Om er zeker van te zijn dat elke uitzending van elk programma (ook Koppen, Koppen XL en De vrije markt) de juiste sfeer krijgt, heeft VRT dan ook een topspecialist voor de belichting ingehuurd.

De voorproefjes deden het al vermoeden. Met die nieuwe stijl lijkt het nieuws nog toegankelijker.


Een kleine rondleiding in de regie in in Studio 1: klik hier

Ook BBC en VTM restylen. Voor meer, klik hier.

Media - Nieuwe nieuwsdecors: VTM

BBC, ITV, VRT en VTM, allemaal restylen ze hun nieuwsprogramma's in februari-maart 2013. De restyling van deze laatste, is de grootste verrassing. Immers VTM had nog maar 2 jaar geleden het decor al eens veranderd. Het deed wenkbrauwen fronsen, zo'n restyling betekent toch ook telkens een hele investering. Ik hoorde heel wat mensen zeggen dat ze vonden dat VTM beter zou werken aan de inhoud in plaats van aan de looks.

VTM Nieuws heeft een kijkcijferprobleem. Het moet optornen tegen het oppermachtige journaal van VRT. Ik heb de indruk dat het management van VTM Nieuws het tij wil keren. Met zo'n restyling geven ze een duidelijk signaal. Door de aard van de restyling geven ze ook aan in welke richting ze hun nieuws willen herprofileren.

Persoonlijk vond ik de vorige set een van de mooiste sets die ze ooit hadden. Het was een heel stijlvolle rustige set. Ook technisch was ze knap. In het decor waren er verschillende videoschermen, en die werden heel goed gebruikt. Het zag er allemaal eenvoudig uit, maar het was duidelijk dat er heel wat techniek achter zat om alles zo smooth te laten verlopen. (Zie ook: www.bdacreative.com/tag/vtm/)

VTM Nieuws maakt veelvuldig gebruik van dynamische grafiek. Als je de beelden analyseert, zie je dat er heel wat informatie wordt gevisualiseerd. De programma's zijn technisch heel sterk.

Je moet het VTM Nieuws nageven, ze zetten zo goed als altijd een technisch perfect programma neer. Hun programma's zitten vol dynamische grafiek. BDA, de technische partner, heeft dan ook haar sterren verdiend o.a. bij BBC. (Zie ook: www.bdacreative.com/tag/bbc/)

Ik denk dat VTM het decor met de witte decorelementen goodbye heeft gezegd om zich beter te onderscheiden van VRT. Stijlvol en klasse, dat zijn eerder kenmerken voor de openbare omroep. Snel, dynamisch en technische geavanceerd, dat zijn de kenmerken voor deze commerciële zender.

VTM was de zender die eerst naar HD overschakelde. Het was indertijd ook de zender die als eerste investeerde in satellietwagens. De dynamiek van het VTM Nieuws nieuwe stijl moet dit ook onderlijnen.

VTM heeft deze keer ook weer voor een degelijke partner gekozen. Dezelfde partner als die van BBC News op BBC One. Technisch zit het weer heel knap in elkaar. Ankers en gasten zitten of staan een ronde tafel. Rondom die tafel is er een indrukwekkend videoscherm van 20 megapixel. Dat scherm vormt een cirkel van ongeveer 270°. Het wordt tweemaal onderbroken door een halfdoorlatende spiegel. Achter elk van die spiegels staat een camera.

De shots waarbij je het centrale anker vanop de rug ziet samen met een gast, met een andere journalist, zijn met die camera's gemaakt.

De beelden op de schermen worden gemaakt door heel krachtige processoren. Ze worden geprojecteerd door 7 projectoren van Barco. Op de beelden zie je een beeld van een nieuwsredactie gecombineerd met titels, foto's en o.a. beelden van liveinterventies. De barcoprojectoren brengen die feilloos in beeld. De beelden zijn bijzonder helder, zo helder en zuiver als bij een blue- of greenkey. Ook sluiten de beelden van de 7 projectoren naadloos aan. Je ziet sowieso niet dat het beeld geprojecteerd is. De beeldkwaliteit overtreft die van de vorige generatie projectoren.

Toen ik de spiegels voor het eerst zag, voor het decor op antenne ging, deden ze mij denken aan de spiegel van een vroeger decor van VRT journaal. Wat die spiegel daar deed, weet ik niet. Het paste wel in het geheel, maar de zin ervan was mij niet helemaal duidelijk.

Toen VTM Nieuws met dit decor op antenne ging, snapte ik het geniale van die spiegels. Er is niet alleen het practisch nut omdat je er camera's achter kan plaatsen. Ze creëren ook meer diepte. Kijk maar eens.

Bovendien zie je in de spiegels vaak ook een stuk videowand gereflecteerd. Merk ook op dat de beelden van die gereflecteerde videowand soms teksten bevat, en dat je die niet in spiegelbeeld ziet. Dat komt omdat het beeld dat effectief op die wand geprojecteerd wordt wel in spiegelbeeld is. De videowanden worden duidelijk ten volle benut.

De grafiek is een sterk staaltje van technologie en organisatie. Let er maar eens op, er is voortdurend beweging op de videowanden, en er worden een hoop grafische elementen op geanimeerd.

Wat ook voor dynamiek zorgt, zijn twee nieuwe camerarobotten die op een paar rails rond de tafel kunnen rijden. Het zijn dezelfde als die bij BBC News (zowel op BBC World als bij BBC One) en ook dezelfde als die in het nieuwe decor van het VRT journaal. Ze zijn van Vlaams/Brusselse makelij. Ze werden grotendeels in een hoogtechnologisch atelier geassembleerd in Anderlecht.

In totaal zijn er negen camera's in de nieuwsstudio. Dat is bijzonder veel voor een nieuwsprogramma. Ze zorgen mee voor de dynamische look. Op Twitter las ik dat heel wat kijkers deze look als Amerikaans ervaarden. Ik heb de indruk dat de nieuwe look heel positief werd onthaald. Zelf was ik even van mijn sokken geblazen toen ik de set voor het eerst in actie zag op antenne.

Nu nog duimen voor wat betere kijkcijfers.

Enkele flitsen van de nieuwe set kun je ook zien in onderstaand filmpje.


Meer over de restyling van  VRT, VTM en BBC, klik hier.

Media - Nieuwe nieuwsdecors: BBC One

Bij BBC is er een heel grote reorganisatie aan de gang. Enkele jaren geleden kwam beleidsmakers tot de conclusie dat BBC teveel gericht was op Londen. Televisie en radio door Londeners voor Londeners, vonden ze. Het doelpubliek is iedereen van het Verenigd Koninkrijk, want de Britse openbare omroep wordt gefinancierd met kijk- en luistergeld dat geïnd wordt bij alle bewoners van het Verenigd Koninkrijk. 

Het gigantische TV Centre (6 ha) op 6 km van het centrum van Londen is verkocht, en een groot deel is verhuisd naar het gloednieuwe New Broadcasting House in Manchester. Niet helemaal naar de zin van de medewerkers, die het hippe Londen moeten inruilen voor het provinciale Manchester. 

Uitzondering op de regel, zijn o.a. de nieuwsprogramma's. Die werden allemaal samengebracht in één gebouw. Radio-, televisie- en onlineredacties werden bijeen gebracht. Het is een project geworden van superlatieven: 6000 mensen runnen er 3 24/24u-televisienieuwszenders, 9 radiostations, voor een doelpubliek van 240 miljoen mensen in 27 talen. Kostprijs: 1 miljard euro.

Het oude decor van het journaal op BBC One was opgesteld in het oude omroepcomplex. Vanuit die studio werd ook nog niet in HD uitgezonden. De verbouwingswerken, boden dan ook de kans om met een nieuwe lei te starten.

In onderstaand beeldfragment zie je de eerste nieuwsuitzending op BBC One. In de uitzending zit er ook een reportage over de het nieuwe decor. (Vanaf 05:35)

Meer over de BBC News studios, zie ook Belgian tech in BBC News studios

Meer over de restyling van  VRT, VTM en BBC, klik hier.

Video - Voor het eerst met een steadicam...

Eigenlijk had de titel moeten zijn: Voor het eerst met een camerastabilisator op stap. Maar zoals we een balpen ook wel eens een bic durven noemen, is steadicam het gemeenzame begrip voor een camerastabilisator. In dit geval ging het om een steadicam van Eemov.

Voor het eerst met een camerastabilisator

Wat is een steadicam? Het is een systeem dat je rond je lijf vastmaakt, waaraan stangen zitten waarop je een camera kunt vastmaken. Op die manier kun je een camera dragen, maar het systeem is door een spel van veren, gewichten en evenwichten zo in elkaar gemonteerd, dat het schokken opvangt. Hierdoor krijg je veel mooiere vloeiende camerabewegingen.

De Steadicam van Terzake en Reyers Laat (Studio 5, VRT)

Het openingsbeeld bij Terzake (elke werkdag op Canvas van 20.00 tot 20.40 uur, VRT) wordt tegenwoordig met een Steadicam gemaakt. (Een steadicam van het merk Steadicam ;-) ) Ook de meeste andere camerabewegingen in Terzake zijn met die Steadicam gemaakt. Rond 21.00 uur wordt die camera in dezelfde studio gebruikt voor het programma Reyers Laat, dat dan ongeveer rond 22.30 uur wordt uitgezonden.

Alhoewel de beelden heel mooi kunnen zijn, ben ik soms wat teleurgesteld van de kwaliteit bij deze twee programma's. De bewegingen zijn niet altijd perfect afgewerkt. Soms heeft de camera de neiging om wat te kantelen.

Bij een videoregistratie met verschillende camera's, vind ik het bijzonder leuk om met een mobiele camera rond te lopen. Ik heb niet zo'n superconditie, het is een zware job, maar als ik een mobiele camera vast heb, vergeet ik het gewicht, en ga ik helemaal op in de job op jacht naar mooie beelden en camerabewegingen. Het is bijna een soort trance, zo geconcentreerd ga ik er in op.

Een vriend, Levi, die al vaker regie deed bij multicamregistraties, voorspelde mij dat steadicam echt iets voor mij is.

In actie met een mobiel camera

Vorige donderdagavond hebben wij dan eens een steadicam van Eemov geprobeerd. Levi, een andere vriend, Mark, en ik. Gelukkig wist Levi al hoe je een steadicam in elkaar zet. Ik had al gehoord dat  het soms veel tijd vergt voor een steadicam helemaal is afgesteld. Maar eigenlijk viel dat allemaal heel erg mee. Vrij snel had Levi rond hem, en liep hij ermee rond.

Eerst hebben wij er een spiegelreflexcamera op vastgemaakt. Een Canon 7D. Spielgelreflexcamera's worden ook vaak gebruikt om te filmen. Voor een redelijk goedkope prijs kan je verrassend mooie beelden maken van professionele kwaliteit.

Daarna hebben wij er de camera van Mark op vastgemaakt: een Sony PMW-EX1. Dat is een lichte professionele camera.

Daarna heb ik de steadicam ook geprobeerd. Buiten mijn verwachting om, was dat een bijzonder leuke en opwindende ervaring. Waarom buiten mijn verwachting? De beelden die je op tv ziet zijn soms bijzonder mooi. Maar ik had wel al gehoord en gelezen, dat het niet zo eenvoudig is om ze te maken.

Vooreerst herinner ik mij al van vroeger, dat er altijd werd gezegd dat het zo zwaar was. Een steadicamoperator werkt maximaal 20 minuten aan een stuk. Het is is bijzonder belastend voor de rug.

Ook had ik al vernomen dat het heel wat oefening vergt. Die camera beweegt niet altijd zoals je wil.

Ik had mij eigenlijk aan een avond met veel zoeken en klungelen verwacht. Maar dat was helemaal niet zo.

Eerst heb ik de vest stevig met de klittenbanden omgegord, en daarna het systeem met de armen en de stang vastgemaakt. Met Levi en Mark erbij, was het zo gebeurd.

Het gewicht viel alvast heel erg mee. Dat komt ook doordat de camera licht is (ca. 3,5 kg). Met een camera van 10 kg zal het wel een stuk zwaarder zijn. Vroeger was het nog veel zwaarder, toen konden camera en monitor 20 à 30 kg wegen. Gelukkig was dit nu niet het geval. Ik had zelfs het gevoel dat ik er een hele dag mee zou kunnen rondlopen.

Dat de camera een beetje z'n eigen gang wil gaan, voel je al heel snel aan. Het lukt niet om er plotse bewegingen mee te maken. Logisch ook, want het hele systeem dient om plotse bewegingen op te vangen. Je moet een beetje uitkijken hoe je beweegt, anders gaat de camera kantelen en roteren. Maar eenmaal je voeling hebt met de inertie en met de mobiliteit van de camera, kun je er heel toffe vloeiende bewegingen mee maken.

Met het systeem rond je lijf, kan je de camera ook goed stil houden. Je kan er ook mooie statische shot mee maken. Dat viel mij ook op. Het is nog niet zo vast als op een statief, maar het viel mij op dat het toch dicht in de buurt komt. Dat laat dan ook toe om een statisch shot te combineren met een camerabeweging, om dan weer te eindigen met een mooi statisch beeld.

Het was voor mij een bijzonder prettige verrassing om te zien hoe snel je heel mooie bewegende en ook stilstaande beelden kan maken. Misschien zullen alleen de cameramannen onder ons dit kunnen begrijpen, maar dit was eigenlijk zelfs echt kicken.

In het filmpje zie je mij stappen met de camera. Een filmpje met beelden van de camera op de Eemov vs beelden van de iPhone heb je van mij nog tegoed.

Verkeer - Slimmere knipperlichten vòòr verkeerslichten

U kent ze wel, de oranje knipperlichten een paar honderd meter voor een kruispunt met verkeerslichten. Je treft ze bijvoorbeeld aan op de A12 wanneer je van Brussel naar Antwerpen rijdt ter hoogte van Londerzeel. Zij staan daar omdat het snelheidsverschil groot is. Vierhondervijftig meter voor de verkeerslichten mag je nog 120 km/u rijden, en aan de verkeerslichten moet je als automobilist stil staan.

Wanneer ik verkeerslichten nader die op groen staan, ben ik altijd extra alert. Zodra het licht oranje wordt, moet ik onmiddellijk beslissen wat ik ga doen: stoppen of doorrijden. Niet alleen omdat er vaker flitspalen naast staan, maar ook voor mijn eigen veiligheid en die van de andere automobilisten.

In Britsh Columbia (de meest westelijke provincie van Canada), vind je heel wat autowegen met oranje waarschuwingslichten op 100 à 300 m voor de verkeerslichten. Maar die lichten knipperen niet constant. Die knipperen even voor het verkeerslicht aan het kruispunt oranje wordt. Dat is veel slimmer! Zo weet ik als automobilist dat ik moet stoppen als ik het waarschuwingslicht zie knipperen.

Ik zou dan ook graag willen pleiten voor slimme knipperlichten. Het neemt een stukje rijstress weg, en bovendien knipperen ze enkel op het moment dat ze echt horen te knipperen, wanneer het echt relevant is.

Verkeer - Rood + oranje voor groen is ook groener

Onder andere in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, waarschuwt een verkeerslicht wanneer het op groen gaat springen. Drie seconden voor het rood licht uitgaat, licht het oranje licht op.

In België moet je naar de verkeerslichten van de kruisende richtingen kijken om in te kunnen schatten wanneer je groen gaat krijgen. Dit werd zelfs in het verleden door politie aanbevolen.

Kom je aan een kruispunt dat je niet kent en dat een beetje ingewikkelder is, wordt het moeilijker om in te schatten wanneer het groen gaat worden.

Ik pleit voor een invoering van het rood + oranje licht net voor een verkeerslicht groen wordt om twee redenen:

• omdat het verkeer dan vlotter doorstroomt en
• het is ook groener.

Het eerst spreekt voor zich. Het is bovendien nog nuttiger aan verkeerslichten waar het groene licht heel kort brandt. Dit is bijvoorbeeld het geval aan het kruispunt van de R6 met de N1 in Mechelen. Automobilisten die via de R6 uit de richting Heist-op-den-Berg komen en die naar links willen afslaan, richting Mechelen centrum. Voor die chauffeurs is het altijd heel kort groen. Met deze extra signalisatie, zou er per cyclus toch wel één auto extra door kunnen rijden.

Groener? Hoor ik u al denken. Ik rij vandaag met een "ecovriendelijkere" auto waarvan de motor kan stilvallen aan een kruispunt. Bij mij gebeurt dit helaas nooit, want ik zet de auto in eerste versnelling om onmiddellijk te kunnen vertrekken als het groen wordt. De motor valt alleen uit wanneer de auto niet in versnelling staat. Indien de verkeerslichten het oranje licht zouden laten branden net voor het groen wordt, kan ik de auto uit versnelling zetten wanneer ik tot stilstand ben gekomen aan een kruispunt met verkeerslichten.

Marketing - Basis voor een sterker merk

Op zoek naar een USP (Unique Selling Proposition)? Wil je je merk versterken? Uit welke richting wil je de wind laten waaien voor je missie en visie?

Think out of the box? Makkelijker gezegd dan gedaan. Echter, begin eerst bij je klant. Waarom kiest hij voor jou? Wat zijn zijn echte noden?

Wanneer ik een communicatieanalyse maak, zoek ik altijd naar de basis strategieën, de dieperliggende drijfveren. Het overlopen van de verschillende mogelijke basisstrategieën is ook als een radar. Het is een manier van werken die inspirerend werkt om sterkere ideeën voor een communicatiestrategie uit te werken.

Ik maak de oefening niet alleen voor de klanten, maar ook voor de werknemers en de potentiële werknemers. En zelfs voor de andere stake holders. Zo kun je je een coherenter merkverhaal uitpuren dat veel sterker is. Een verhaal dat beter klopt met de realiteit en dat ook effectiever is, en ook een langere tijd kan meegaan.

Consumer Base Strategies from Marc Vandenbrande