Eigenlijk had de titel moeten zijn: Voor het eerst met een camerastabilisator op stap. Maar zoals we een balpen ook wel eens een bic durven noemen, is steadicam het gemeenzame begrip voor een camerastabilisator. In dit geval ging het om een steadicam van Eemov.
Voor het eerst met een camerastabilisator |
De Steadicam van Terzake en Reyers Laat (Studio 5, VRT) |
Alhoewel de beelden heel mooi kunnen zijn, ben ik soms wat teleurgesteld van de kwaliteit bij deze twee programma's. De bewegingen zijn niet altijd perfect afgewerkt. Soms heeft de camera de neiging om wat te kantelen.
Bij een videoregistratie met verschillende camera's, vind ik het bijzonder leuk om met een mobiele camera rond te lopen. Ik heb niet zo'n superconditie, het is een zware job, maar als ik een mobiele camera vast heb, vergeet ik het gewicht, en ga ik helemaal op in de job op jacht naar mooie beelden en camerabewegingen. Het is bijna een soort trance, zo geconcentreerd ga ik er in op.
Een vriend, Levi, die al vaker regie deed bij multicamregistraties, voorspelde mij dat steadicam echt iets voor mij is.
In actie met een mobiel camera |
Daarna hebben wij er de camera van Mark op vastgemaakt: een Sony PMW-EX1. Dat is een lichte professionele camera.
Daarna heb ik de steadicam ook geprobeerd. Buiten mijn verwachting om, was dat een bijzonder leuke en opwindende ervaring. Waarom buiten mijn verwachting? De beelden die je op tv ziet zijn soms bijzonder mooi. Maar ik had wel al gehoord en gelezen, dat het niet zo eenvoudig is om ze te maken.
Vooreerst herinner ik mij al van vroeger, dat er altijd werd gezegd dat het zo zwaar was. Een steadicamoperator werkt maximaal 20 minuten aan een stuk. Het is is bijzonder belastend voor de rug.
Ook had ik al vernomen dat het heel wat oefening vergt. Die camera beweegt niet altijd zoals je wil.
Ik had mij eigenlijk aan een avond met veel zoeken en klungelen verwacht. Maar dat was helemaal niet zo.
Eerst heb ik de vest stevig met de klittenbanden omgegord, en daarna het systeem met de armen en de stang vastgemaakt. Met Levi en Mark erbij, was het zo gebeurd.
Het gewicht viel alvast heel erg mee. Dat komt ook doordat de camera licht is (ca. 3,5 kg). Met een camera van 10 kg zal het wel een stuk zwaarder zijn. Vroeger was het nog veel zwaarder, toen konden camera en monitor 20 à 30 kg wegen. Gelukkig was dit nu niet het geval. Ik had zelfs het gevoel dat ik er een hele dag mee zou kunnen rondlopen.
Dat de camera een beetje z'n eigen gang wil gaan, voel je al heel snel aan. Het lukt niet om er plotse bewegingen mee te maken. Logisch ook, want het hele systeem dient om plotse bewegingen op te vangen. Je moet een beetje uitkijken hoe je beweegt, anders gaat de camera kantelen en roteren. Maar eenmaal je voeling hebt met de inertie en met de mobiliteit van de camera, kun je er heel toffe vloeiende bewegingen mee maken.
Met het systeem rond je lijf, kan je de camera ook goed stil houden. Je kan er ook mooie statische shot mee maken. Dat viel mij ook op. Het is nog niet zo vast als op een statief, maar het viel mij op dat het toch dicht in de buurt komt. Dat laat dan ook toe om een statisch shot te combineren met een camerabeweging, om dan weer te eindigen met een mooi statisch beeld.
In het filmpje zie je mij stappen met de camera. Een filmpje met beelden van de camera op de Eemov vs beelden van de iPhone heb je van mij nog tegoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten