Canvas toont een serie over jonge kerels van een boksclub die een grote uitdaging aangaan, namelijk een serieuze berg beklimmen.
Wat boksen edel maakt, ontging mij tot vandaag. Recent nog hoorde ik hoe boksen verheerlijkt werd. Dit was naar aanleiding van de publicatie van het boek De artistieke uppercut van de hand van Jan van den Berghe. Ik associeer het vooral met mensen die fysisch toegetakeld worden. Met Muhammad Ali die nu aan de ziekte van Parkinson lijdt.
Eén uitspraak trof mij heel hard in de eerste aflevering. De begeleider van de jongens, die zelf ook mee op trektocht gaat, legt uit dat de jongens zich niet zwak mogen tonen. In de boksring haalt een tegenstander er immers energie uit wanneer hij ziet dat je je gekwetst voelt. Ik voelde mij heel boos worden op die man toen hij zijn betoog begon. Waarom precies, leg ik straks uit.
Maar mijn gemoed keerde helemaal als ik de verdere uitleg hoorde. Immers als de jongens de berg beklimmen, en ze hebben pijn aan hun voeten, moeten ze er hun teamgenoten niet mee lastig vallen. Ze moeten leren op de blaren lopen. Deze coach leert zijn jongens doorbijten. De jongens in de serie wonen in een wijk in Molenbeek, een buurt waar het leven harder is, en waar de kansen minder voor het rapen liggen. De jongens leren zich te controleren. Zowel tijdens hun tocht, maar ook door te boksen. Zo leren ze ook hoe ze kunnen vechten voor hun dromen. En dat vind ik wel een edel doel.
Waarom voelde ik mij eigenlijk boos worden? Omdat mensen vaak geleerd worden dat ze zich niet zwak mogen tonen. Dat is misschien niet helemaal fout. Maar mensen verwarren zwak vaak met kwetsbaar. Immers het is niet omdat je sterk bent dat je niet kwetsbaar bent. Amerikaanse actieseries zijn precies zo ééndimensioneel omdat ze promoten: ik ben sterk, dus ik ben onkwetsbaar.
Niets is minder waar. De sterksten onder ons zijn kwetsbaar. Eigenlijk logisch. In een gevecht ben je veel sterker als je licht gekleed bent. Iemand die zijn gevoelens stelselmatig verbijdt, en zich zo afschermt, die heeft minder kracht. Als je met een harnas aan moet vechten, ben je wel beter beschermd, maar heb je minder kracht over om te vechten. Zo voel ik het aan.
Brene Brown legt het op TED.com uit op een iets andere manier. Ik vind het een van de meest pakkende uiteenzettingen op deze inspirerend website.
Het filmpje (met Nederlandse ondertitels) kun je hier zien:
http://www.ted.com/talks/lang/nl/brene_brown_on_vulnerability.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten