Op 16 juni 2015, kort na de aankondiging door Jeb Bush dat hij de presidentskandidaat voor de Republikeinen wil worden, tweette Tom Van de Weghe een bericht waar hij verwees naar een artikel dat de dominante positie van Hillary Clinton bevestigde aan de hand van cijfermateriaal.
Tom Van de Weghe op Twitter:
"Hillary Clinton is crushing Jeb Bush on Facebook - Vox http://www.vox.com/2015/6/16/8791355/facebook-presidential-announcement”
@tomvandeweghe, 16 juni 2015 19;46 (EST)
Sinds Qbama spelen sociale media meer dan ooit een cruciale rol bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Obama was de man met de Blackberrry en Twitter. Als uiterst welbespraakt man, was Twitter een ideaal verlengstuk.
Hillary Clinton overklast momenteel al haar opponenten op de sociale media. Merkwaardig aan de campagne van Hilary, is de inzet van Facebook. Hillary kiest duidelijk voor een campagne tussen de mensen. Hiervoor is Facebook geschikter dan Twitter. Facebook is een platform met meer tweewegscommunicatie. Als ik even onder vrienden wil zijn, ga ik naar Facebook. Om nieuwtjes en opinies op te vissen, ga ik naar Twitter.
"Facebook is dood, leve Twitter", was misschien ooit een slogan en een wens, maar het is nooit correct gebleken. Ook andere platformen, zoals Instagram en Snapchat, hebben de fakkel nog niet overgenomen. Al behoren die twee laatsten ook bij de Facebook Group Inc.
Facebook goed inzetten in een reclamecampagne is niet eenvoudig. Heel vaak zie ik hoe het niet moet. De dooddoener is "Like onze pagina en maak kans op een gratis ..." Telkens wanneer Facebook toont "Jan houdt van Urban Outfitters", vraag ik mij af welke tombola Jan heeft overhaalde om deze voorkeur bekend te maken. Op den duur creëer je irritatie in plaats van toegevoegde waarde.
"Volg ons op Facebook." Bij veel organisaties een slogan. "Wij zijn mee met onze tijd!" hoor ik dan. Maar, hoe vaak doe jij dit? De belangrijkste informatie die ik nodig heb wanneer ik als consument tot consumptie wil overgaan ontbreekt vaak: openingsuren en de dichtstbijzijnde vestiging.
Bovendien, mijn leverancier van lucifersdoosjes gaat toch niet verwachten dat ik hem ga volgen? Veel bedrijven updaten hun Facebookpagina nauwelijks. Begrijpelijk. Dit kost heel wat energie en geld, natuurlijk.
Op Facebook vind ik mijn vrienden en organisaties die mij na aan het hart liggen. Facebook kan je inzetten om meer betrokkenheid met je klanten te creëren. Dat vergt een flinke investering, maar je krijgt er ook heel wat voor terug: een relatie met je klant. Voor een producent van spijkers misschien niet echt zinvol. Maar voor een producent van bronwater, is het een kans om te promoveren tot life coach. Een onbekend watermerk als Chevron, kan transformeren tot een Bru, wat staat voor levensstijl. Dat noemen wij toegevoegde waarde. Hiervoor willen consumenten betalen. Hierdoor kan je je marges vergroten. En wordt die investering in social media winstgevend.
Dat Hillary voor Facebook kiest is logisch. Acht jaar geleden deed ze al eens een gooi naar het presidentiële ambt. Bij de voorverkiezingen moest ze het toen afleggen tegen de rijzende ster Obama. Het verschil was toen weliswaar bijzonder nipt, maar dezelfde fouten willen ze nu duidelijk niet meer maken:
- De overwinning als verzekerd ("granted") beschouwen
- Te vroeg beginnen
- Uit de hoogte communiceren,.
Bij zo'n campagne werft de Clintonmachine ook fondsen en medewerkers. Wat de fondsen betreft: een campagne kost een fortuin. Vroeger richtten kandidaten zich eerder tot organisaties en vermogenden en vroegen ze grote bedragen. Obama haalde bijzonder veel geld op door de minder vermogenden (lees ook: kleurlingen en zwarten) aan te spreken oen ze kleine bedragen te vragen.
Via Facebook is Hilary niet alleen bezig met het vullen van een spaarpotje, ze is duidelijk een stevig campagneteam aan het opzetten. Via Facebook kan je volgen hoe ze een grote toer maakt door dit gigantisch land, zodat ze volgend jaar genoeg fans heeft die overal in het land van deur tot deur om haar stem kunnen dingen.
Hillary heeft beslist niet alleen fans. Ze verliest ook stemmen vanwege een hautain en bitchy imago. Door maanden aan een stuk stijlvol maar eenvoudig contact op te zoeken met de gewone Amerikaan, wil haar team dit imago beslist verzachten.
Facebook is dus zeker nog niet dood. En Facebook is ook niet het enige platform. Hillary vind je ook op Twitter, zodat de nieuwtjeszoeker ook gevoed wordt. Maar vandaag speelt Facebook een hoofdrol om een maximum aan engagement te creëren.
Stel dat Hillary tot presidentskandidaat wordt gekozen voor de Democratische partij - wat vandaag bijzonder waarschijnlijk lijkt - zal ze dan blijven focussen op Facebook? Of mogen wij een meer presidentiële campagne verwachten die eerder gaat focussen op Twitter? En zal Hillary eieren leggen in het Snapchatmandje? Of kunnen wij haar volgen via Periscope of Meerkat? Ik ben alvast benieuwd.
De communicatiestrategen bij de Clintons zullen hun plannen niet publiek maken. En die plannen zullen ook afhangen van de evolutie van de verschillende platformen. Via haar website zoekt Hillary specialisten op gebied van IT, mobiele en sociale communicatie. Niet alleen de computernerds die alles kennen over computertalen, netwerken en databases. Maar ook specialisten op gebied van big data. Zij moeten achterhalen welke doelgroepen in welke regio's ze moeten aanspreken, en hoe ze dit moeten doen: welke boodschappen via welke platformen.
We gaan boeiende maanden tegemoet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten