Kiezen voor hoop

Naar aanleiding van de aanval op de kerstmarkt in Berlijn zie ik reacties van hoop en solidariteit. Maar ook zie ik onrust, angst en zelfs agressie. Ik zie ook politici als Farage opportunistisch misbruik maken van die angst en ongerustheid. Hun taal is niet onschuldig. Met leugens beweren ze ons te willen beschermen, maar in werkelijkheid maken ze onze samenleving kapot. Niet alleen emotioneel, ook economisch.

Moet ik stil blijven als ik telkens leugenachtige propaganda zie? Ik wil het verhaal van voorzichtigheid en omzichtigheid niet laten verpletteren door agressieve bullebakken en ik heb ook geen zin om telkens in discussie te gaan om fouten recht te trekken, want zo geef ik ze onverdiende aandacht en daar zijn ze net naar op uit. Maar toch deze tekst, want het belangt mijn geluk aan en mijn portemonnee. En ook die van u.

Honderd jaar geleden is mijn grootmoeder als kind gevlucht naar de andere kant van het land. Ze was toen nog een kind. Verschrikkelijke toestanden. Gelukkig konden ze toen terecht bij een gastgezin.

Vandaag zijn er miljoenen mensen op de vlucht voor wreedheden van een andere schaal. Europa reageert vijandig. Waarom? Ik begrijp dit niet. Vooral als je weet dat wij mee verantwoordelijk zijn voor de oorzaken van de huidige conflicten.

Trump en Farage hebben verkiezingen gewonnen op basis van bewuste domheid, leugens en bedrog. Vlaams Belang, Voorpost, Wilders en Le Pen ruiken kassa. Niets makkelijker dan mensen tegen elkaar opzetten. Dat is net wat de criminele organisatie IS beoogt.

De mensen die aanslagen plegen zijn geen oorlogsvluchtelingen. Dit zijn criminelen. De extreemrechtse partijen weten dat zij nu in overvloed stemmen binnenhalen door alles bewust op één hoop te gooien. Ze maken misbruik van angst.

Uiteraard wil ik dat onze overheid het nodige doet zodat criminelen geen kans krijgen om ons te kwetsen. Ik hoop dat Europa niet verkrampt en grenzen gaat sluiten.

Een uitstapje van West-Vlaanderen naar Auchan in Noord-Frankrijk, wordt plots een stuk langer. Ik heb zelf een paar keer in de file gestaan aan de Frans-Belgische grens. Voor mij onprettig, voor onze economie een extra kost: de kost van het overheidsapparaat aan de grens en de extra kosten voor alle transportbedrijven, en dat is heel wat. Extra kosten die wij in tijden van economische crisis kunnen missen als tandpijn.

De extreemrechtse partijen willen het Europees project verlaten en de euro opblazen. Dat Europa beter zou kunnen draaien, staat buiten kijf. Dat is een bewering die opgaat voor elke overheid en elke organisatie. Het is eigen aan de mens. Maar dat Europa niets doet, is een pertinente leugen. Dankzij Europa zijn budgettaire capriolen zoals wij die gekend hebben in de jaren 1980 niet meer mogelijk. Dankzij Europa kunnen onze ondernemingen veel makkelijker de grens over. Die grenzen kostten bedrijven vroeger handen vol geld: enerzijds had je de formaliteiten en kosten om iets de grens over te krijgen en anderzijds verdienden banken rijkelijk aan de wisselkoersen. Die wisselkoersen vormden bovendien een extra risico.

Trump en Farage beweren dat zij met gesloten grenzen meer jobs in eigen land kunnen houden. In werkelijkheid duwen zij hun economieën nog dieper in het rood, waardoor er uiteindelijk geen jobs meer overblijven die in aanmerking komen om te verhuizen.

Wij kunnen kiezen voor angst. Maar dat gaat ons geld kosten (beveiliging, invoeren grenzen enz.) en het gaat daarenboven de inkomsten naar beneden halen. Het is een keuze waarbij ondernemingszin en groei tegengehouden worden. Een verhaal met een negatieve spiraal.

Ik zie ook mensen pleiten voor een positieve verhalen, zonder daarbij naïef te worden.

Willen wij dezelfde fouten maken van 100 en 80 jaar geleden? Gaan we ons over enkele jaren verschuilen achter het excuus “Wir haben das nicht gewusst”? Ik wil liever een positieve, warme en bloeiende maatschappij. Wij danken onze welvaart mede aan het Midden-Oosten. Daarom, laat ons bewust kiezen voor “Wir schaffen das.”